او نی که پشت در خونت نشسته 

                   با یه گر دن کج و دلی شکسته 

 

        سرو رو زانو گذاشته و دوچشمش

 

      خیره بر در مو نده ، پلکاشو  نبسته  

 

            یه گدا نیست به خدا ، درو وا کن گل من                                  

        

          عاشق  رنگ چشاته گل من   

                               

                   محو اون عمق نگاته گل من

           

                  درو واکن تا ببینه ماهشو یه شب دوباره

                  

                   اخه بی تو مونده اونجا، تک و تنها و اواره

                      

                     درو واکن گل نیلوفر من

                   

                             درو واکن از همه بهتر من

                          

                               بانگاهت منو سیراب کن گل من

                                      

                                   دوباره خونه خراب کن گل من